லாஸ்லிய கீதம்

-





பப்பரா பரா பரா பரபப்பரா...
பப்பரா பரா பரா பரபப்பரா...

உனை நான் உணராத வாழ்வை எண்ணி
வெதும்பினேன் மலரே..!

உனையன்றி இனி வாழ்வே இல்லை
தவிக்கிறேன் தளிரே..!


நீ இருக்குமட்டும் எந்தன் ஜீவன் சப்தம்
துடிக்குமே உயிரே..!

உன் ஸ்பரிசங்கள் வருடா என் தேகம்
பாலை வனமாகுமே...!

உனைப் பாடா எந்தன் தமிழோ
பெரும் பிழையென வாகுமே...!

உனைச் சேரா எழுதிய கவிதை
வழிமாறி தடுமாறுமே...!

பப்பரா பரா பரா பரபப்பரா...
பப்பரா பரா பரா பரபப்பரா...

காடும் மலையும்
நதியும் கடலும்
விண்ணும் மண்ணும்
ஒலியும் ஒளியும்
நீ சென்ற பாதை ஓடி வருவேன்
நடந்த சுவடைத் தேடி அலைவேன்
நீ வாழும் தேசம் காணாது போனால்
என் வாழ்வு நாசம் நாசமடி..!
உன் ஒற்றைப் பார்வை எந்தன் மேல்பட்டால்
என் ஜீவன் மோட்சம் கொள்ளுமடி...
சகியே. .. சகியே
உயிரின் லயமே....
லியா.... என் லியா... லாஸ்லியா...

பப்பரா பரா பரா பரபப்பரா...
பப்பரா பரா பரா பரபப்பரா...

- மணிகண்டன். பா





Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

பண்ணப் பழகடா பச்சை படுகொலை...!

-
Image
  சமீபத்தில் புதுச்சேரியில்  அரங்கேறிய நிகழ்வு, தலைநகரின் 'நிர்பயா' சம்பவம் விளைவித்த அதிர்வலைகளுக்குச் சற்றும் குறைந்ததல்ல...! பிஞ்சுகளையும் புசிக்கத் தயங்கா காமுகர்களின் அரக்க குணம் போதை வஸ்துவின் புழக்கத்தால் தூண்டப்பட்ட ஒன்று எனக் காரணம் அறியப்பட்டாலும், பலியான அந்த குழந்தைக்கு இழைக்கப்பட்ட அநீதிக்கு பிராயச்சித்தம் எப்படித் தேடுவது? என்ன பாவம் செய்தது  அந்தப் பெண் குழந்தை?? அதனைப் பாதுகாக்கத் தவறியது யார் குற்றம்? அதனைப் பெற்றோரா? இல்லை வேடிக்கைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்த இந்தச் சுயநல சமூகமா? சட்டம் ஒழுங்கை கண்காணிக்கத்  தவறிய காவல் துறையா? இல்லை அந்தக் காவலர்களை தங்களின் தேர்தல் பிரச்சாரங்களுக்கு பாதுகாப்பு செய்திடப் பணித்த அரசியல்வாதிகளா? இல்லை இவற்றினையெல்லாம் அரங்கேற்றி வேடிக்கை பார்க்கும் அந்த மகா சக்தியா? இல்லை அப்படி ஒன்று தான் உளதா? கேவலமான இந்த அவலங்களைப் வெறும் செய்தியாக  கேட்டுக் கடந்து போகாமல், பாட்டன் பாரதிதாசன் சொன்னது போல... "பண்ணப் பழகடா பச்சை படுகொலை" எனும் அடிப்படையில், இதன் ஆணிவேர் எதுவோ, யாரோ.... அதனை பாரபட்சம் காட்டாது வேரோடு உடனடியாக  களைந்தெற
Read more

வயசாயிடுச்சில்ல...!

-
Image
  ஆண்டு 1991..! மேல்நிலைப்பள்ளி இறுதித் தேர்வுகள் முடிவுற்று கோடை விடுமுறையும் கழிந்து புனித வளனார் கல்லூரியில் இளங்கலை முதலாமாண்டு..  பதினேழு, பதினெட்டு வயது மட்டுமே நிரம்பிய என்னைப் போன்ற ஏராளமான இளைஞர் பலர் தங்கள் அரும்பு மீசை எட்டிப் பார்க்க முதல்நாள் அடியெடுத்து வைத்த நாள் இன்னும் பசுமையாய் நினைவுகளில்...! ஜனாதிபதி அப்துல் கலாம் அய்யா அமர்ந்து படித்த இயற்பியல் வகுப்பில் மர இருக்கைகளின் அரங்க அமைப்பு வகுப்பை மேலும் பிரமாண்டமாக காட்ட, மாணாக்கர்கள் ஆங்காங்கே  ஒருவரையொருவர் தங்களுக்குள் அறிமுகம் செய்து கொண்டிருக்க... திடீரென எனை நோக்கி நெடு நெடு உயரத்தில் ஓர் இளைஞன் திராவிட நிறத்தில் கண்களில் வசீகரம் மின்ன, உதட்டின் மெல்லிதாய் ஒரு சிறு  புன்னகையைய்த் தவழவிட்டுக் கொண்டு அருகில் வரவும், ஏதோ ஓர் சொல்லனா பரிச்சயம் இருவரிடத்தும் உணரப்பட்ட நிலையில், "ஃபிராங்க்ளின், பிரிட்டோ காலனி, மணிகண்டன், மலைகோட்டை" என கை குலுக்கிக் கொண்டு நலம் பரிமாற்றிக் கொண்டோம்..! இருவரும் பள்ளிப் பிராயத்தில்  பாராது "பார்த்துக்" கொண்டிருந்ததை அளவலாவிக் கொண்டோம்..! 10ஆம் வகுப்பில் மதிய இடைவேளைகளில
Read more

ஏலே மக்கா...!

-
Image
"ஆச்சிக்கு வயது 97 நடக்கிறது! இப்பொழுதெல்லாம் அவர்களுக்கு முன்பு போல முடிவதில்லை! கண்கள் ஒத்துத்துழைத்தாலும் காதுகள்...? அடிக்கடி "சிவ சிவா"வைத் தவிர வாயும் அதிகம் வார்த்தைகளை உதிர்ப்பதில்லை! அவர்களால் முடிந்தால் அழைத்து செல்லுங்கள்!" மாமா சென்ற திங்கள் சொன்னது இன்னமும் என் காதுகளில் ஒலிக்கத் தான் செய்கிறது! இருந்தாலும் பிடிவாதமாய் வீட்டிற்கு கூட்டிக் கொண்டு வந்தேன்! அப்போது தெரியாது இதுவே ஆச்சியின் இறுதி வருகை என்று..! என் வீட்டில் அவர்கள் கடைசியாக இருந்து சென்ற அந்த இரெண்டு நாட்களில் அவர்கள் நின்றதும், நடந்ததும், பேசிய ஓரிரு சொற்களும் பசுமையாய் ஞாபகத்தில் இன்னும் இருக்கிறது! தலையில் பொடுகோ அல்லது பேனோ அவர்களை அதிகம் படுத்தி இருக்க வேண்டும், "கோலம் இங்கே கொஞ்சம் தலையைப் பாரு" அரை ஜீவனாய் தன் மகள் பெயர் சொல்லி அவர்கள் ஒலிக்க, நெற்றிச் சுருக்கங்களை இறுக்கமாய் பற்றிக் கொண்டிருக்கும் விபூதி, விடாமல் தலையை சொறிவதால் சற்றே கொஞ்சம் மங்கித் தெரிந்தது! ஆச்சி ஒரு வைராக்கிய பெண்மணி! தெற்கில் குமரி மாவட்டத்தில் பிறந்ததனாலோ என்னவோ குமர
Read more